Formula 1 Tarihi

Kısaltması F1 olan, Grand Prix Yarışları olarak da bilinen Formula 1; tek kişilik, açık tekerlekli otomobil yarışlarının en yüksek düzeyini oluşturan yarışlar dizisidir.

F1; bir yıl boyunca, her birine Grand Prix adı verilen ve genellikle değişik ülkelerde özel yollarda koşulan yarışlardan oluşur. Yıl sonunda toplanan puanlara göre Dünya Sürücüler Birinciliği ile Dünya Takımlar Birinciliği (Otomobil Yapımcıları Birinciliği) ödülleri verilir.

Yarışları Max Mosley'in başkanlığını yaptığı fia(Uluslararası Otomobil Federasyonu) düzenler. F1'in geçmişinde yarışların çoğunluğu Avrupa'da yapılmış olmasına karşın, son yıllarda artan sayıda yarışlar Avrupa dışına kaydırılmaktadır. Bunda ana neden, FIA'nın gelişen yeni pazarlara açılmak istemesi olsa da, yasal düzenlemelerin AB ülkelerindeki kadar sıkı olmadığı ülkelerin çekiciliği de bu kararda etkin olmuştur. Son yıllarda AB'deki yarışlarda, sağlık gerekçeleriyle tütün ürünlerinin tanıtımlarının yasaklanması, ölümle sonuçlanan bazı kazaların yerel savcılıklarca (takımların savsaması sonucu olup olmadığının) soruşturulması, FIA'ca hoş karşılanmamıştır.




Formula 1 yarışlarının kökeni 1920ler ve 1930lar da yapılan Avrupa Grand Prix motor yarışlarına dayanır. Formula tüm katılımcıların ve arabaların uymak zorunda oldukları kurallar bütünüdür. Formula 1, 2. Dünya Savaşından sonra 1946 yılında üzerinde anlaşılan yeni kuralların adıdır. Savaştan önce Dünya Şampiyonası için pek çok Grand Prix yarış organizasyonu düzenlenmiştir, ancak Dünya Sürücüler Şampiyonası 1947’den önce biçimlendirilememiştir. İlk dünya şampiyonası yarışı 1950 yılında İngiltere’nin Silverstone pistinde yapıldı. Üreticiler için şampiyona 1958 yılında yapılmaya başlamıştır. 1960lar ve 1970ler de Güney Afrikave İngiltere de ulusal şampiyonalar yapılmaktaydı. Şampiyona dışı Formula 1 yarışları pek çok yılda yapılmıştır, fakat artan maliyetler dolayısıyla bunlardan sonuncusu 1983 yılında yapılmıştır.

YARIŞLARIN DÖNÜŞÜ (1950-1958)

İlk Formula 1 Dünya Şampiyonası olan 1950 Formula 1 Sezonu]]nu İtalyan Giuseppe Farina Alfa Romeo (Formula 1) ile kazanmıştır. Arjantinli takım arkadaşı Juan Manuel Fangio'yu ucu ucuna geçerek birinci olabilmiştir. bunarağmen, Fangio 1951 Formula 1 sezonu, 1954 Formula 1 sezonu, 1955 Formula 1 sezonu, 1956 Formula 1 sezonu & 1957 Formula 1 sezonunu kazandı, onun bu serisi iki kez dünya şampiyonu Ferrariden Alberto Ascari tarafından kesilmiştir. Britanya’dan [[Formula 1 Nedir? FIA tarafından her yıl açıklanan tek sürücülü otomobiller için bir dizi teknik kuraldır. Bu kurallarda azami ve asgari boyutlar, motor kapasitesi, teknik olarak izin verilen ve verilmeyen hususlar ve belki en önemlisi pilotu korumak açısından araçta bulunması gereken güvenlik önlemleri yer almaktadır. Bu kurallara göre yapılan otomobil ise bir Formula 1 otomobilidir. Stirling Moss]] da düzenli olarak rekabet halinde olsa da, asla Dünya Şampiyonluğunu kazanamamıştır, ve hala bu başarıyı elde edememiş en büyük pilot olarak anılır. Fangio Formula 1 yarışlarının ilk on yılını domine eden kişi olarak anılmaktadır. Uzun bir süre boyunca Formula 1’in “büyük ustası” olarak anılmıştır.

Bu dönem yol aracı üreten üreticiler tarafından domine edilmiştir - Alfa Romeo, Ferrari, Mercedes Benz ve Maserati – bu üreticilerin tamamı savaştan öncede yarışıyorlardı. İlk sezonlar Alfa'nın 158’si gibi savaş öncesi arabaları kullanarak geçti. Bunlar önden motorlu, dar tırtıklı lastikleri olan ve 1.5 litre kompresörlü ya da 4.5 litre normal doğal emişli motoru olan arabalardı. 1952 Formula 1 sezonu ve 1953 Formula 1 sezonu dünya şampiyonaları mevcut Formula 1 araba sayısından duyulan endişeler sebebi ile, daha küçük ve daha az güce sahip arabalar için olan Formula Two kurallarına göre koşuldu. 1954 yılında Formula 1’e motorların 2.5 litre ile sınırlandırılması kuralı eklendiğinde Mercedes-Benz geliştirlmiş W196yı ortaya çıkardı. Bu araba desmodromic valfler ve yakıt enjeksiyonu gibi yenilikleri içermesinin yanında akış çizgilerini de içeren şasi tasarımına sahipti. Mercedes, 1955 Le Mans faciasından sonra tüm motor sporlarından çekilene kadar, sürücüler şampiyonluğunu iki yıl boyunca kazandı.




'Garagistes' (1959 - 1980)
İlk temel teknolojik gelişme, Cooper’ın motoru ortada olan arabalarıdır. Bu araba şirketin başarılı Formula 3 dizaynından geliştirilerek ortaya çıktı. Avusturalyalı Jack Brabham, 1959 Formula 1 sezonu, 1960 Formula 1 sezonu ve 1966 Formula 1 sezonu Dünya Şampiyonu, kısa sürede bu yeni dizaynın üstünlüğünü kanıtladı. 1961 Formula 1 sezonu itibariyle, tüm yarışmacılar motoru ortada arabalara geçtiler.

İlk İngiliz Dünya Şampiyonu, 1958 Formula 1 sezonunda Ferrari ile liderliğe oturan Mike Hawthorn idi. Bunarağmen, Colin Chapman’ın F1’e şasi dizayncısı olarak girmesi ve daha sonra Team Lotus’u kurması ile, BRG pistelerin gelecek onyılını domine etti. Jim Clark ile Jackie Stewart, John Surtees, Jack Brabham, Graham Hill ve Denny Hulme arasında, İngiliz takımları ve sürücüleri 1962 ile 1973 arasında oniki dünya şampiyonluğu kazandılar.

1962 Formula 1 sezonunda, Lotus geleneksel iskelet dizaynının yerine aliminyum monocoque şasiyi kullanan bir arabayı yarışlara soktu. Bunun motoru ortada olan arabaların geliştirilmesinden bu yana gerçekleşen en büyük teknolojik gelişme olduğu iddia edildi. 1968 Formula 1 sezonunda, Lotus Imperial Tobacco amblemini arabalarının üzerine boyadı, bu sponsorluk kurumunun spora girişidir.

1960larınn sonlarına doğru kanatçıkların ortaya çıkması ile araba dizaynında aerodinamik downforceun önemi giderek artmaya başladı. 1970lerin sonunda Lotus muazzam downforce ve büyük oranda artan viraj dönüş hızı sağlayan ground effect aerodinamiklerini arabasına taşıdı. Bu müthiş aerodinamik güçler arabayı yarış pistine 5”g” ye varan güçle bastırır.

Büyük İş (1981–2000)
1981 yılı ilk Concorde Anlaşmasının imzalandığı yıl olmuştur. Bu anlaşma takımlara iflas etmedikleri sürece yarışma zorunluluğu getirmekle birlikte onlara televizyon yayın hklarından elde edilen gelirden pay vermektedir. FISA-FOCA savaşını bitrerek Bernie Ecclestone’a sporun tüm finansal kontrolünü devretmiştir.

FIA 1983 Formula 1 sezonunda yer etkisi (ground effect) aerodinamiklerine ceza yaptırımı uyguladı. Bundan sonra, bunarağmen, turbocharger motorlar, ki Renault F1 bunun öncülüğünü 1977 Formula 1 sezonunda yapmıştı, 700 bhp üzerinde güç üretmekte ve bu motorlar rekabetçi olabilmek için bir zorunluluk olarak görülmekteydi. İlerleyen yıllarda, özellikle 1986 Formula 1 sezonunda, Formula 1 turbo arabaları yarış esnasında 1,100 bhp (820 kW) güç ürettiler (ve özellikle sıralama turlarında 1,400 bhp / 1,050 kW güç üretildi). Bu arabalar bugüne kadar yapılmış olan en güçlü pist yarış arabalarıydı. Motor gücü çıktısını ve bu sayede hızı düşürmek için, FIA 1984 Formula 1 sezonunda yakıt tanklarının büyüklüklerini sınırlandırdı ve 1988 Formula 1 sezonunda motor güçlendirici sistemlere sınırlama getirdi. 1989 Formula 1 sezonunda turboşarjlı motorları tamamen yasakladı


Alex Wurz 1997 İngiltere Grand Prix'de1990'ların başlarında, takımlar aktif süspansiyon, yarı-otomatik vites kutuları ve çekiş kontrol gibi elektronik sürücü yardımlarını kullanmaya başladılar. Bu icatlardan bazıları çağdaş yol arabaları tarafından alınarak kullanılmaya başladı. FIA, yarışların sonuçları üzerinde sürücülerden daha çok teknolojinin etkili olmaya başladığını belirterek bu elektronik yardım sistemlerinden çoğunu 1994 Formula 1 sezonunda yasakladı. buna rağmen, pekçok gözlemci sürücü yardımlarına getirilen bu yasakların sadece sistemlerin isimlerine getirildiği görüşünde. FIA’nın bu uygulamaları yarışmanın dışarısına çıkaracak herhangi bir teknolojik iş imkanı ya da metodu yoktur.

Takımlar ikinci Concorde Anlaşmasını 1992’de ve üçüncüsünü de 1997’de imzaladılar. Bu son anlaşmanın süresi 2007’nin son günü dolacak.

McLaren ve Williams takımları 1980ler ve 1990ları domine etmişlerdir. Bu dönemde Porsche, Honda, ve Mercedes-Benz tarafından motor desteği verilen McLaren, 16 şampiyonluk (yedi üreticiler, dokuz sürücüler) kazanırken, Williams takımı Ford, Honda, ve Renault motorları kullanmış ve yine 16 şampiyonluk (dokuz üreticiler, yedi sürücüler) kazanmıştır. Efsane pilotlar Ayrton Senna ve Alain Prost arasındaki mücadele 1988 Formula 1 sezonunda F1’in ana konusu haline gelmiş, ve Prost’un 1993 Formula 1 sezonundan sonra emekli olmasına değin sürmüştür. Trajik bir şekilde, Senna 1994 San Marino Grand Prixinde duvara çarparak hayatını kaybetmiştir. FIA, Roland Ratzenberger’in de Cumartesi sıralama turlarında hayatını kaybettiği o hafta sonundan sonra, sporun güvenlik standartlarını geliştirmek için çalışmalara başladı. O günden beri Formula 1 direksiyonu başında hiçbir sürücü hayatını kaybetmemiştir.

Senna, Ratzenberger & Gilles Villeneuve’üm ölümlerinden bu yana, FIA güvenliği kural değişikliklerini uygulamak için bir sebep olarak kullanmaktadır. Aksi takdirde Concorde Anlaşması’na göre kural değişikliklerinin tüm takımlar tarafından onaylanması gerekmektedir. Bu güya ‘dar yarış pisti’ çağı daha küçük arka tekerlekli arabalar ile sonuçlandı. Aynı zamanda mekanik tutunmayı düşürmek için oluklu lastikler geliştirildi. Hem ön hem de arkada tüm lastik boyunca uzanan dört oluk bulunmak zorundadır. Amaç viraj süratlerini düşürmek ve lastik ile yarış pisti arasındaki temas yüzeyini küçülterek yarışlı havaya daha yakın koşullar yaratmaktır. Bu sürücünün yeteneklerini ödüllendiren bir uygulamadır.




Mekanik tutunmanın eksikliği dahi dizaynırların bu açığı aerodinamik tutunma ile kapatma çalışmalarına sebep oldu – kanatlar yardımı ile tekerleklere daha fazla güç uygulanması gibi.

Daha yenilikçi takımlar bu dramatik değişikliği maksimize etmek için başka yollar buldu. McLaren, Adrian Newey tarafından dizayn edilen arabada, sağ ya da sol tekerleklerin ayrı ayrı fren yapmasını sağlayan bir sistem geliştirdi. Böylece virajları çok daha hızlı dönebiliyorlardı. Bu buluşta sürücü yardımı olarak algılandı ve yasaklandı.

McLaren, Williams, Renault (zamanında Benetton) ve Ferrari’den pilotlar, “Büyük Dörtlü” yü oluştururlar. 1984 Formula 1 sezonundan bugüne kadar tüm dünya şampiyonalarını kazanmışlardır. 1990ların teknolojik gelişmeleri sebebi ile, Formula 1'de yarışmanın maliyeti önemli ölçüde yükseldi. Bu artan finansal yük, dört büyük takımın üstünlüğü ile de birleşince (geniş fonlara sahip büyük araba üreticileri Mercedes-Benz (DaimlerChrysler) gibi), daha fakir bağımsız takımların sadece mücadele güçlerini etkilemedi, aynı zamanda bu iş kolunda kalamamalarına sebep oldu. Finansal sıkıntılar bazı takımları Formula 1’i bırakmaya zorladı. 1990 Formula 1 sezonundan bu yana, 28 takım Formula 1’den ayrılmıştır.

Üreticilerin Dönüşü (2000–2006
Pedro de la Rosa'nın 2006 Brezilya Grand Prix'de kullandığı McLaren MP4-21
2007'de Büyük çıkış yapan Lewis Hamilton
En genç şampiyon Alonso1999 ile 2004 yılları arasında Michael Schumacher ve Ferrari benzeri görülmemiş beş ard arda sürücüler şampiyonluğu ve altı ard arda üreticiler şampiyonluğu kazanmıştır. Schumacher pekçok yeni rekor kırmıştır. Bunların arasında Grand Prix galibiyet sayısı (91), bir sezonda galibiyet sayısı (18 yarışın 13 ü) ve en çok şampiyon olan sürücü (7).[1] Schumacher'in şampiyonlukları 25 Eylül 2005’de Renault sürücüsü Fernando Alonso’nun Formula 1’in en genç şampiyonu olması ile sona erdi. 2006’da, Renault ve Alonso şampiyonluğu yeniden kazandı. Yedi kez Dünya Şampiyonu Schumacher, Formula 1’de geçirilen 16 yılın ardından 2006 sonunda emekliye ayrıldı.

Bu süreç içerisinde şampiyonanın kuralları pistteki rekabeti geliştirmek ve maliyetleri azaltmak amacı ile sık sık FIA tarafından değiştirilmiştir. Şampiyonanın başladığı 1950 yılından itibaren yasal olan Takım emirleri, 2003 yılında takımların açık açık yarış sonuçlarına hile karıştırmalarından sonra yaşanan pek çok olaydan sonra olumsuz bir kamu oyu yarattı ve yasaklandı. Bu yaşanan olaylardan en meşhuru 2002 Avusturya Grand Prix’inde Ferrari tarafından yapılmıştır. Diğer değişiklikler sıralama formatı, puanlama sistemin, teknik düzenlemeler ile motor ve lastiklerin ne kadar süre ile kullanılması gerektiğini düzenleyen kuralları içermektedir. Lastik sağlayacı firmalar Michelin ile Bridgestone arasındaki savaş tur sürelerini azaltmasına rağmen, 2005 Amerika Grand Prix’inde Indianapolis’de Michelin lastiklerini kullanan on takımdan yedisi lastiklerinin güvensiz olduğu gerekçesi ile yarışmadı. 2006’nın sonunda Max Moseley, Formula 1 için “yeşil” bir gelecek çizdi ve bundan sonra enerjinin verimli kullanımı önemli bir faktör haline geldi.

1983’den beri, Formula 1 yarışları Williams, Mc Laren ve Benetton gibi uzman yarış takımları tarafından domine edilmiştir. Bu takımlar Mercedes-Benz, Handa, Renault ve Ford gibi büyük araba üretricisi firmaların motorlarını kullanmaktadır. 2000 yılında Ford’un çok başarısız olan projesi Jaguar takımı ile, 1985 yılında Alfa Romeo ve Renault’un yarışlara girmesinden bu yana ilk kez yeni üretici firma takımları Formula 1’e girmeye başladı. 2006 itibariyle, üretici firma takımları – Renault, BMW, Toyota, Honda ve Ferrari – şampiyonayı domşne ettiler ve üreticiler şampiyonasındaki ilk altı pozisyondan beşini aldılar. Tek istisna Mercedes-Benz ile ortaklık yapan Mc Laren takımı olmuştur. Grand Prix Manufacturers Association (GPMA) {Grand Prix Üreticiler Birliği} vasıtası ile Formula 1’in ticari karından daha büyük bir pay almışlar ve sporun geleceği ile ilgili daha çok söz sahibi olmuşlardır.



Dünya Şampiyonasının Dışında
Günümüzde, "Formula 1 yarışı" ve "Dünya Şampiyonası yarışı" terimleri uygulamada tamamen aynı anlamı taşımaktadır; 1984’den bu yana, her Formula 1 yarışı Dünya Şampiyonası için puanlanmış, ve her Dünya Şampiyonası yarışı Formula 1 kurallarına göre yapılmıştır. Bu herzaman böyle değildi. Formula 1’in eski zamanlarında dünya şampiyonası dışında pekçok yarış daha düzenlenirdi.

Otomobiller
Michael Schumacher Ferrari ile yarışırkenÇağdaş F1 otomobilleri tek kişilik olup, sürücü yeri ile tekerlekleri açıktadır. Takımlar otomobilleri kendileri üretseler de, hemen hepsi büyük otomobil markalarının motorlarını, parçalarını kullanırlar. Formula 1' de kullanılan motorlar önceleri V tipi 3 litre, 10 silindirli ve dakikada 19.000 döngüde 900 BG güç üretirlerken, 2006 yılı için yapılan kural değişiklikleri neticesinde artık V tipi 2,4 litre, 8 silindir ve dakikada 22.000 döngüyle 700 - 750 BG güç üretmektedir. Her araba aynı motorla iki yarış bitirmek durumundadır. Hız (vites) kutusu 7 yarı otomatik hız konumundan oluşur. Sürücü bir hız konumundan ötekine direksiyondaki düğmelere basarak (debriyaja dokunmadan) geçer.

F1 otomobilleri, öteki bütün tek kişilik yarış otomobillerinden daha hızlıdırlar. ABD'de yapılan Indy yarışlarında kullanılan otomobillere oranla daha hafif ve teknolojik olarak daha gelişmişlerdir.

Formula 1 Nedir?
FIA tarafından her yıl açıklanan tek sürücülü otomobiller için bir dizi teknik kuraldır. Bu kurallarda azami ve asgari boyutlar, motor kapasitesi, teknik olarak izin verilen ve verilmeyen hususlar ve belki en önemlisi pilotu korumak açısından araçta bulunması gereken güvenlik önlemleri yer almaktadır. Bu kurallara göre yapılan otomobil ise bir Formula 1 otomobilidir

2005 Istanbul GP

En Hızlı Tur Zamanı 1.24,770 (J.P. Montoya)

En Yüksek Hız 330,3 km (J.P. Montoya)

En İyi Yarış Zamanı 1.24.34,454 (Kimi Raikkonen)

Tur Sayısı 58

Pist - Çevreyolu - İçyollar

Pist uzunluğu 5.333 (m)

Pist genişliği 14 - 21,5 (m)

Çevreyolu uzunluğu 5.482 (m)

İç yolların toplam uzunluğu 2.286 (m)

Pist toplam viraj sayısı 14 adet

Pist toplam viraj sayısı (sağ) 6 adet

Pist toplam viraj sayısı (sol) 8 adet

Pist toplam düzlük sayısı 4 adet

En keskin viraj yarı çapı 15 (m)

Pist en uzun düzlük 720 (m)

Start-Finish düzlüğü uzunluğu 655,5 (m)

Teorik maksimum hız 320,58 km/h

Pist düşey kurp sayısı 16 adet

Pistteki en yüksek boyuna eğim 8,145 (%)

Altgeçit sayısı 4 adet

Üstgeçit sayısı 3 adet

Kullanılacak lastik bariyer sayısı 124.000 adet


Arazi alanı ve Toprak işleri

Toplam arazi alanı 2.215.000 (m2)

Toplam tesis alanı 1.729.425 (m2)

Toplam kazı işleri 2.600.000 (m3)

Toplam dolgu işleri 2.900.000 (m3)


Alanlar

Bina oturma alanları

Padok binaları 13.000 (m2)

Tribün 12.700 (m2)

Diğer 6.800 (m2)

Toplam 32.500 (m2)


Bina toplam alanları

Padok binaları 47.400 (m2)

Tribün 12.700 (m2)

Diğer 6.800 (m2)

Toplam 66.900 (m2)



VIP Kuleleri Adedi 2 adet

VIP kuleleri kat sayısı 7 kat

VIP kuleleri yükseklik 37 (m)



Tribün ve Otopark kapasiteleri

Ana tribün 26.250 kişi

Geçici tribün 50.000 kişi

Doğal tribün 50.000 kişi

V.I.P. Locaları kapasitesi 5.000 kişi

Toplam otopark kapasitesi 20.000 araç

Toplam kapasite 130.000 kişi

Personel ve Makina Mevcudu

Çalışan mühendis sayısı 27 kişi

Çalışan işçi sayısı 1450 kişi

Çalışan iş makinası ve kamyon sayısı 140 adet

Günlük çalışma süresi 21 saat

Poz No Pilot Takım Turlar Zaman/ Yarış Dışı Grid Puan

1 9 Kimi Räikkönen McLaren-Mercedes 58 1:24:34.454 1 10

2 5 Fernando Alonso Renault 58 +18.6 secs 3 8

3 10 Juan Pablo Montoya McLaren-Mercedes 58 +19.6 secs 4 6

4 6 Giancarlo Fisichella Renault 58 +37.9 secs 2 5

5 3 Jenson Button BAR-Honda 58 +39.3 secs 13 4

6 16 Jarno Trulli Toyota 58 +55.4 secs 5 3

7 14 David Coulthard RBR-Cosworth 58 +69.2 secs 12 2

8 15 Christian Klien RBR-Cosworth 58 +71.6 secs 10 1

9 4 Takuma Sato BAR-Honda 58 +109.987 secs 20

10 2 Rubens Barrichello Ferrari 57 +1 Lap 11

11 11 Jacques Villeneuve Sauber-Petronas 57 +1 Lap 16

12 17 Ralf Schumacher Toyota 57 +1 Lap 9

13 20 Robert Doornbos Minardi-Cosworth 55 +3 Laps 17

14 19 Narain Karthikeyan Jordan-Toyota 55 +3 Laps 18

15 18 Tiago Monteiro Jordan-Toyota 55 +3 Laps 14

Ret 21 Christijan Albers Minardi-Cosworth 48 Retired 15

Ret 1 Michael Schumacher Ferrari 32 Retired 19

Ret 8 Nick Heidfeld Williams-BMW 29 Tyre 6

Ret 12 Felipe Massa Sauber-Petronas 28 Engine 8

Ret 7 Mark Webber Williams-BMW 20 Tyre 7




En hızlı Tur Zamanları: Juan Pablo Montoya 1:24.770

2006 FORMULA 1 PETROL OFİSİ TÜRKİYE GRAND PRIX
Poz No Pilot Takım Turlar Zaman/ Yarış Dışı Grid Puan
1 6 Felipe Massa Ferrari 58 1:28:51.082 1 10

2 1 Fernando Alonso Renault 58 +5.5 secs 3 8

3 5 Michael Schumacher Ferrari 58 +5.6 secs 2 6

4 12 Jenson Button Honda 58 +12.3 secs 6 5

5 4 Pedro de la Rosa McLaren-Mercedes 58 +45.9 secs 11 4

6 2 Giancarlo Fisichella Renault 58 +46.5 secs 4 3

7 7 Ralf Schumacher Toyota 58 +59.3 secs 15 2

8 11 Rubens Barrichello Honda 58 +60.0 secs 13 1

9 8 Jarno Trulli Toyota 57 +1 Lap 12

10 9 Mark Webber Williams-Cosworth 57 +1 Lap 9

11 15 Christian Klien RBR-Ferrari 57 +1 Lap 10

12 17 Robert Kubica Sauber-BMW 57 +1 Lap 8

13 21 Scott Speed STR-Cosworth 57 +1 Lap 17

14 16 Nick Heidfeld Sauber-BMW 56 +2 Laps 5

15 14 David Coulthard RBR-Ferrari 55 +3 Laps 16

Ret 19 Christijan Albers MF1-Toyota 46 Accident 22

NC 22 Takuma Sato Super Aguri-Honda 41 +17 Laps 21

Ret 10 Nico Rosberg Williams-Cosworth 25 Water pressure 14

Ret 23 Sakon Yamamoto Super Aguri-Honda 23 Spin 20

Ret 20 Vitantonio Liuzzi STR-Cosworth 12 Spin 18

Ret 3 Kimi Räikkönen McLaren-Mercedes 1 Accident 7

Ret 18 Tiago Monteiro MF1-Toyota 0 Accident 19



En hızlı Tur Zamanları: Michael Schumacher 1:28.005

2007 FORMULA 1 PETROL OFİSİ TÜRKİYE GRAND PRIX

Poz No Pilot Takım Turlar Zaman/ Yarış Dışı Grid Puan

1 5 Felipe Massa Ferrari 58 1:26:42.161 1 10

2 6 Kimi Räikkönen Ferrari 58 +2.2 secs 3 8

3 1 Fernando Alonso McLaren-Mercedes 58 +26.1 secs 4 6

4 9 Nick Heidfeld BMW 58 +39.6 secs 6 5

5 2 Lewis Hamilton McLaren-Mercedes 58 +45.0 secs 2 4

6 4 Heikki Kovalainen Renault 58 +46.1 secs 7 3

7 16 Nico Rosberg Williams-Toyota 58 +55.7 secs 8 2

8 10 Robert Kubica BMW 58 +56.7 secs 5 1

9 3 Giancarlo Fisichella Renault 58 +59.4 secs 10

10 14 David Coulthard Red Bull-Renault 58 +71.0 secs 13

11 17 Alexander Wurz Williams-Toyota 58 +79.6 secs 14

12 11 Ralf Schumacher Toyota 57 +1 Lap 16

13 7 Jenson Button Honda 57 +1 Lap 21

14 23 Anthony Davidson Super Aguri-Honda 57 +1 Lap 11

15 18 Vitantonio Liuzzi STR-Ferrari 57 +1 Lap 15

16 12 Jarno Trulli Toyota 57 +1 Lap 9

17 8 Rubens Barrichello Honda 57 +1 Lap 22

18 22 Takuma Sato Super Aguri-Honda 57 +1 Lap 17

19 19 Sebastian Vettel STR-Ferrari 57 +1 Lap 18

20 21 Sakon Yamamoto Spyker-Ferrari 56 +2 Laps 20

21 20 Adrian Sutil Spyker-Ferrari 53 Fuel pressure 19

Ret 15 Mark Webber Red Bull-Renault 9 Hydraulics 12